Loyd Carrier.
 
  Type: Carrier, Armoured Personnel
British Army: Loyd Carrier
Lend Lease Program: No		 Loyd Carrier, Duxford (GB).
  Contents:
  1. De Loyd Carrier.
    1.1 Varianten van de Loyd Carrier.
    1.2 Verschillende Carriers.
    1.3 Operationeel in gebruik.
  2. De Loyd Carrier in Duxford (GB).
  3. Technische Specificaties.
  4. Externe Links.
    Foto 1.  De Loyd Carrier in Duxford (GB) als (CTT), Carrier Tracked Towing voor het 6 pounder kanon.
1. Algemeen.
De "Loyd-Carrier" is de grootste in Groot-Brittannië gebouwde carrier en een stuk groter dan de bekende Universal Carrier. Met een klein voordeel ten opzichte van de Universal Carrier, er kon een bij de Loyd Carrier een canvas huifzijl overheen geplaatst worden.
Het is van oorsprong ontwikkeld als een licht bepantserde, niet bewapende personnel carrier. Er kon eventueel extra bepantsering platen aangebracht worden, dit gebeurde in de praktijk veelal niet. Vanaf 1940 tot en met 1943 werd de Loyd Carrier gebruikt als personnel carrier voor de Britse infanterie. Vanaf 1943 werd het ook gebruikt voor het voorttrekken van lichte artillerie stukken, zoals het 6 pounder kanon en het 4.2 inch mortier kanon.
De "Loyd-Carrier" is ontworpen door de Britse ingenieur Vivian Loyd op basis van onderdelen welke afkomstig zijn van andere bestaande voertuigen. Zo is de motor, de versnellingsbak en de overbrenging afkomstig van de Fordson 15 cwt 4x2 vrachtwagen.
De tracks, loopwielen en de vering zijn overgenomen van de Britse Light Tank Vickers. Een opvallend detail van deze Loyd Carrier is dat het sturen doormiddel van stuurhandels gebeurd, die ervoor zorgen dat de tracks aan een zijde remmen.
Een nadeel van deze carrier was dat de motor achterin in het compartiment staat, hierdoor word de ruimte voor opslag en personeel beperkt. Zo moesten er twee carriers ingezet worden als het werd ingezet bij de lichte artillerie. Een carrier voor het vervoeren van de granaten en een carrier voor het trekken van de lichte artillerie en het vervoeren van de soldaten.
Het Britse leger teste het voertuig eind 1939 en in eerste instantie werden ze gebouwd door het kleine bedrijf van Vivian Loyd.
De eerste order besloeg 200 exemplaren voor het Britse leger. Later zijn de Loyd Carriers gebouwd door meerdere grotere bedrijven zoals de Ford Motor Company en Wolseley Motors ( 13.000 stuks gezamenlijk ) en Dennis Brothers Ltd, Aveling & Barford en Sentinel Waggon Works. In totaal werden er 26.000 exemplaren gebouwd door deze verschillende firma's.
Met een gewicht van 4,5 ton en een aandrijving door een Ford V8 benzinemotor van 85pk (64kW) had het voertuig een actieradius van 220km en een topsnelheid van 48 km/u. De motor is achterin geplaatst, welke het aandrijfwiel aan de voorzijde aandrift middels een lange aandrijfas onder het voertuig.
 
1.1 Varianten van de Loyd Carrier:
In de loop van de oorlog zijn er verbeteringen aangebracht, hierdoor zijn er min of meer twee uitvoeringen de Mk.I en de Mk.II.
De verschillen tussen de Mk.I en Mk.II zijn niet echt groot. Om het verhaal toch volledig te maken voor de geïnteresseerden;
Bij de Mk.II werd de gepantserde opbouw extra verstevigd met extra steunen, tevens werden de remmen veranderd van Bendix naar Girling remmen. Veelal zijn de motoren bij de Mk.II en bij aangepaste Mk.I modellen niet de standaard Britse Ford 85bhp V-8 motoren, maar de betere Amerikaanse Fort V-8, 90pk  motoren of de Canadese Ford V-8, 85pk motoren.
Op basis van inzet c.q. gebruik gaf het Britse War Department verschillende type aanduidingen aan de Loyd Carrier:
  1. (TPC) Tracked Personnel Carrier, de standaard personnel carrier voor de infanterie.
  2. (CTT) Carrier Tracked Towing, voor het voortrekken van het 4.2 inch mortier kanon, de QF 2 en QF 6 pounder anti-tank kanonen en hun benodigde bemanning en munitie.
  3. (CTCLM) Carrier Tracked Cable Layer Mechanical, een aangepaste carrier voor het uitrollen van communicatiekabels door het Britse 'Royal Signals Corps'.
  4. (CTSC) Carrier Tracked Starting and Charging, een aangepaste carrier uitgerust met 30 volt en 12 volt generators, aangedreven door de motor, o.a. voor het laden van accu's. Werd ingezet als hulpvoertuig bij de armoured (tank) regiments voor het starten van motoren van tanks met startproblemen.
1.2 Verschillende Carriers.
Britse uitvoeringen: Universal Carrier [ No.1, No2 en No.3 ] Mk. I.
De standaard uitvoering zonder extra's zoals die op de Mark II zitten.
De verschillen tussen de No1. No.2 en No. 3 zijn kleine verbeteringen oa mbt de zitplaatsen, opslag mogelijkheden.
Universal Carrier [ No.1 en No.2 ] Mk. II.
  1. Mk. II heeft een scharnierbare gepantserde klep bij de bovenkant van commander' s positie, boven de Bren Gun.
  2. Een ronde stalen railing cq (hand) grip rand aan de bovenzijde van de opbouw, bij een Mk.I is deze van hout.
  3. Heeft aan de linkerzijde een plaat waarin je je voet kan plaatsen bij het instappen.
  4. Aan de achterzijde een mogelijkheid om een aanhanger voort te trekken.
  5. Aangepaste verlichting, waarbij een koplamp van een verduisterkap is voorzien.
Het verschillen tussen de No.1 en No.2 is dat de No.2 over een gelaste en waterdichte opbouw beschikt, daarnaast zijn er kleine verbeteringen oa mbt de zitplaatsen, opslag mogelijkheden.
Universal Carrier No.1, Mk. III
Deze is vrijwel identiek aan de Universal Carrier Mk. II. De verschillen zijn wederom verbeterde en aangepaste opslag mogelijkheden, wijzigingen aan het motordek en een nieuw type afscheidingsplaat tussen het voor en achtercompartiment.
Wasp
Beschikt over een vlammenwerper als bewapening.
De 2" Mortar Carrier en de 3" Mortar Carrier Mk I en Mk II.
In totaal zijn er circa 35.000 stuks gebouwd in Groot Brittannië.
Loyd Carrier
Herkenbaar aan vier ( 2 x 2 ) loopwielen in de tracks en door de afwezigheid van een Bren machine geweer aan de voorzijde. De Loyd Carrier is in 1940 door de Britse firma Vivian Loyd & Co, als enige carrier ontworpen en gebouwd als personel carrier, voor het vervoer van acht personen en was daardoor iets langer als de standaard Universal Carriers. Er zijn er ruim 15.000 stuks van gebouwd o.a. door:
Aveling & Barford, Dennis Brothers Ltd, Ford Motor Company, Sentinel Waggon Works en Wolseley Motors. Er zijn drie type motoren gebruikt, de standaard Britse Ford V8, de Amerikaanse Ford en Canadese motoren. De motor is in de achterzijde geplaatst.
In totaal zijn er circa 26.000 exemplaren gebouwd.
Australische en New Zealandse varianten: LP 1 Carrier, LP 2 Carrier, varianten van de Britse Universal Carrier.
De 2 Pounder Anti-tank Gun Carrier en de 3" Mortar Carrier.
In totaal zijn er circa 5.600 stuks gebouwd in Australië en circa 500 stuks in New Zealand.
Canadese variant: Windsor Carrier
De Windsor Carrier, is iets langer dan de Britse en herkenbaar aan vier ( 2 x 2 ) loopwielen in de tracks. Aan de achterzijde voorzien van een mogelijkheid om een aanhanger voort te trekken.
Hiervan zijn er in 1944-1945 circa 5.000 stuks gebouwd in Canada.
De opbouw (hull) is aan elkaar bevestigd met klinknagels.
Universal Carrier
Tijdens WW II, zijn er in Canada in totaal 28.988 stuks Universal Carriers gebouwd in diverse uitvoeringen.
Amerikaanse variant: T16 Mk. 1, herkenbaar aan vier ( 2 x 2 ) loopwielen in de tracks.
Veelal aan de achterzijde voorzien van een mogelijkheid om een aanhanger voort te trekken.
Hiervan zijn er circa 14.000 stuks van gebouwd in de Verenigde Staten.
De opbouw (hull) is aan elkaar bevestigd met een lasverbinding.
 
1.3 Operationeel in gebruik.
Voor zover bekend is, zijn alle circa 26000 exemplaren in gebruik geweest bij de Britse Royal Army en bij de legers van de landen van het Commonwealth. Tijdens de bevrijding van onder andere België en Nederland werden ze gebruikt door het Britse leger. In 1944 werd bij operatie Market Garden de Loyd Carrier gebruikt door het Britse anti-tank platoon,3rd Battalion, Irish Guards. Tijdens WW II heeft een onbekend aantal Loyd Carriers dienst gedaan bij de Belgische Piron Brigade en de Nederlandse Prinses Irene Brigade. Een support platoon van deze brigades beschikten bijvoorbeeld over drie Loyd Carriers en twee zes-ponders en enkele Loyd Carriers voor troepen transport. Na WW II hebben België, Denemarken en Nederland een aantal exemplaren overgenomen van de Britten.
Zover bekend heeft Nederland eind 1945,120 exemplaren overgenomen van de Britten. Er is door de Nederlandse regering om meer exemplaren gevraagd, maar onbekend is of deze ook zijn geleverd. Aan een dergelijke vraag door de Deense regering is niet voldaan.
 
2. De Loyd Carrier in Duxford (GB).
Loyd Carrier, Duxford (GB).
Foto 2. De Loyd Carrier in Duxford (GB) als (CTT) Carrier Tracked Towing voor het 6 pounder kanon.
foto 1. Deze Bitse Loyd Carrier, uitgerust in het woestijn camouflage schema van het Britse 8th Army, staat in het Imperial War Museum in Duxford (GB). In deze uitvoering, als (CTT) Carrier Tracked Towing voor het 6 pounder kanon, werd hij vanaf 1943 ingezet door de Britten tegen het Duitse Afrika Korps in Noord Afrika. Het Duitse Afrika Korps gaf zich in mei 1943 over aan de Geallieerde troepen in Noord Afrika. Vervolgens is de uitvoering (CCT) tijdens WW II nog ingezet in Italië en West Europa.
De herkomst en geschiedenis van het voertuig zijn mij onbekend, er zijn ook geen leger tekens (markings) aangebracht op dit voertuig. Zo te zien verkeerd het wel in een goede staat van onderhoud en het is opgesteld in een diorama in een van de hallen van het museum, de Land Warfare Hall.
 
Loyd Carrier, Duxford (GB).
Foto 3. De Loyd Carrier in Duxford (GB) als (CTT) Carrier Tracked Towing voor het 6 pounder kanon.
 
3. Technische Specificaties:
  Ontwikkeld door: De Britse ingenieur Vivian Loyd op basis van een Fordson 15 cwt 4x2 vrachtwagen.
  Ontwikkeld in: Voor 1939
  Geproduceerd: Vanaf 1939 tot onbekend.
  Geproduceerd door: In eerste instantie door het bedrijfje van Vivian Loyd. Later gebouwd door meerdere grotere bedrijven zoals de Ford Motor Company en Wolseley Motors ( 13.000 exemplaren gezamenlijk ) en Dennis Brothers Ltd, Aveling & Barford en Sentinel Waggon Works.
  Aantal geproduceerd: 26.000 exemplaren.
  Gewicht: 4,5 ton
  Afmetingen: LxBxH = 4,14 x 2,05 x 2,13 m.
  Bepantsering: Maximaal 6 mm dik
  Motor: Standaard Britse Ford V8 benzinemotor van 3621cc en 85pk (64kW), later de betere Amerikaanse Fort V-8, 90pk  motoren of de Canadese Ford V-8, 85pk motoren.
  Max. snelheid: 48 km/u
  Max. bereik: 220km
  Bemanning: Een bestuurder en optioneel plaats voor zeven extra personen.
  Bewapening: Geen
 
4. Externe Links:
  Topic 1. Informatie over de Britse Loyd Carrier.
  Topic 2. Locatie van de Loyd Carrier in Duxford (GB).
Informatie over het Imperial War Museum in Duxford (GB).
Informatie over het Britse 8th Army.
 
www.Pantser.net - Home BACK - TOP - NEXT - MORE -